Jongeren van gescheiden ouders nemen het woord
Symbolische actie 'gevolgen van echtscheiding voor jongeren'
22 november, Poelaertplein (Justitiepaleis) Brussel
Op een halve eeuw tijd klom Belgie van een huwelijks-trouw en echtscheidings-arm land op naar de top 3 van de Europese Unie qua aantal echtscheidingen. Minstens 1 op de 3 huwelijken in het Vlaamse gewest strandt. In 2013 alleen al zagen 35.000 kinderen en jongeren hun ouders uit de echt scheiden. Naar de omvang van het aantal kinderen van ouders die hun samenlevingscontract ontbonden is het vooralsnog gissen.
In de maatschappelijke discussie over "echtscheiding" geraken we niet veel verder dan een dergelijke kwantitatieve benadering. Wat zijn de gevolgen van dit hoge cijfer? Welke impact heeft dit op onze samenleving? En welke 35.000 verhalen schuilen hierachter?
De vragen "Hoe is het leven van een jongere na een echtscheiding?", "Welke gevolgen, emotionele of praktische, heeft deze scheiding op het leven van een kind of jongere?" en "In welke opzichten verschilt dat van het leven van een jongere van wie de ouders nag samen zijn?" ... worden nauwelijks gesteld. Signalen van jongeren worden niet opgevangen of men gaat er niet naar op zoek. Het valt oak op dat volwassenen het onderzoek en het debat voeren, de stem van jongeren komt niet naar voor. Ver boven de hoofden van duizenden jongeren stelden onderzoekers dat deze jongeren 'significant minder geneigd zijn om te trouwen'.